درمان دیسک کمر 

برای در امان ماندن از دیسک کمر باید:

ورزش هایی در جهت تقویت عضلات کمر و شکم انجام دهید. این روش موثرترین راه محافظتی است.

داشتن عضلات قوی کمر و شکم تا ۳۰٪ سنگینی بدن را که بر روی دیسک سوار شده است، کاهش می دهد.

اگر اضافه وزن دارید، لاغر شوید. با این روش از بار اضافی تحمیلی به روی دیسک رها خواهید شد.

در هنگام خم شدن با خم کردن زانوها باعث می شوید که فشار حاصله در باسن پخش شود.

مرحله ابتدایی:

درمان دیسک کمر به میزان دیسک شدن، یعنی میزان فشاری که دیسک بر روی عصب وارد می کند، بستگی دارد. اگر فقط درد کمر و پاها وجود داشته اما سستی، از دست دادن توانایی، محدودیت حرکتی وجود نداشته باشد؛ به این معنی است که دیسک در مرحله آغازین قرار دارد. در این مرحله برای بیمار داروهای شل کننده عضلات تجویز شده و استراحت و دوری از انجام حرکاتی که به کمر فشار وارد می کند، توصیه می گردد. این توصیه ها به شرح زیر می باشد:

بیمار نباید اجسام بیش تر از 1 تا 2 کیلو را حمل کند .

خم شدن به جلو و پهلو و خم کردن کمر ممنوع می باشد. اگر نیاز به برداشتن چیزی از روی زمین دارید با خم کردن زانو این کار را انجام دهید.

به بیماران توصیه می شود هنگام نشستن در گودی کمر خود بالشی قرار داده و بیش تر از ۲۰ دقیقه یک سره ننشینند. اگر بنا به شغل، بیمار باید مدت طولانی بنشیند توصیه می شود که هر ۲۰ دقیقه یک بار از جایش بلند شده و قدم بزند.

دراز کردن دست به سمت بالا که منجر به کشیدگی بدن می شود برای بیمار ممنوع است. چنان چه نیاز به انجام این کار بود باید از نردبان یا صندلی کوچکی استفاده کرد.

پیوسته به بیمار یادآوری می شود که کمر خود را گرم نگه داشته و از قرار گرفتن در معرض پنجره باز و جریان هوای سرد خودداری نماید.

بیمارانی که کمر درد و پا درد دارند باید از استرس دوری کنند. استرس علاوه بر افزایش درد باعث پیشرفت دیسک نیز می شود .

توصیه می شود در مدتی که بیمار در خانه است فقط استراحت کند. بر خلاف تصور زمین های خیلی سفت به مراتب ضرر بیش تری برای بیمار دارد. بیمار باید در تختی با کیفیت و در موقعیتی که احساس راحتی می کند، بخوابد.

اگر بیماری پیشرفت کند:

اگر با وجود توصیه های مذکور، استراحت و داروهای شل کننده عضلات، درد بیمار تسکین پبدا نکند باید به سراغ فیزیوتراپی رفت. این کار حتما باید زیر نظر یک کارشناس صورت بگیرد. در حین درمان ممکن است چند روز نخست دردهای بیمار افزایش یابد، اما بیمار باید به توصیه کارشناس فیزیوتراپ درمان خود را ادامه دهد. اگر با وجود تمام درمان های کاربردی، درد بیمار کاهش نیافت می توان از روش نوکلئوپلاستی بهره گرفت. این روش برای بیمارانی که دیسک آن ها در حد بسیار زیادی پیشرفت کرده است انجام می شود. در  نوکلئوپلاستی دیسک زیر اشعه ایکس قرار گرفته، به کمک امواج رادیویی گرم شده و عصب درون آن تخریب می گردد. نوکلئوپلاستی در یک جلسه و توسط بی حسی موضعی بدون بی هوش کردن بیمار تحت شرایط جراحی انجام شده و نیازی به بستری شدن ندارد. این روش هیچ گونه ریسکی نداشته، اما تضمینی هم برای از بین بردن کامل دیسک در آن وجود ندارد و درصد موفقیت آن چندان هم زیاد نمی باشد.دیسککتومی با لیزر نیز روشی مشابه نوکلئوپلاستی می باشد .

وضعیت هایی که نیاز به جراحی دارند:

اگر پس از فیزیوتراپی درد بیمار ادامه داشته و یا علائمی نظیر: از دست دادن توانایی، لاغری در پا، عدم کنترل ادرار، دردهای غیر قابل تحمل وجود  داشته و یا در نتایج MRI بیرون زدگی اجزای دیسک دیده شود؛ راه حل عمل جراحی است. طی عمل باید فشار مکانیکی وارده بر عصب بیرون زده از ستون فقرات برداشته شود. چنان چه عمل جراحی صورت نگرفته و فشار وارده بر عصب ادامه یابد، امکان پیشرفت ناراحتی هایی مانند: عدم کنترل ادرار، از دست دادن میل جنسی و ناتوانی پاها در بیمار وجود دارد. متاسفانه افراد غیر متخصص می گویند:« اگر عمل شوم فلج خواهم شد، برای مدت طولانی در بستر خواهم بود و یا دیسک کمرم مجددا عود می کند!» ولی در سایه میکروجراحی دیگر نیازی به این نگرانی ها نیست.